Apoftegmaty Ojców Pustyni. Abba Achillas
Treść
Przyszło kiedyś trzech starców do abba Achillasa, a o jednym z nich źle mówiono. I jeden z tych starców powiedział: „Abba, upleć dla mnie sieć”. On odrzekł: „Nie”. Poprosił także i drugi: „Uczyń mi tę łaskę, abyśmy mieli od ciebie pamiątkę, gdy odejdziemy do siebie”.
Przyszło kiedyś trzech starców do abba Achillasa, a o jednym z nich źle mówiono. I jeden z tych starców powiedział: „Abba, upleć dla mnie sieć”. On odrzekł: „Nie”. Poprosił także i drugi: „Uczyń mi tę łaskę, abyśmy mieli od ciebie pamiątkę, gdy odejdziemy do siebie”. Odpowiedział: „Nie mam czasu”. Prosił także i trzeci, ten, który miał złą sławę: „Dla mnie sieć upleć, abym miał ją z twojej ręki, abba!” A on od razu odrzekł: „Dobrze, dla ciebie zrobię”. I pytali go tamci dwaj starcy na osobności: „Dlaczego, kiedy myśmy cię prosili, nie chciałeś zrobić, a jemu odpowiedziałeś: «Dobrze, dla ciebie zrobię»?” Odrzekł im starzec: „Wam powiedziałem «Nie zrobię» i nie zmartwiliście się, bo rozumiecie, że nie mam czasu; ale gdybym i jemu odmówił, to by pomyślał: «Starzec słyszał o moim grzechu i dlatego nie chciał zrobić dla mnie», a w ten sposób przerwalibyśmy więź. Orzeźwiłem więc jego duszę, aby taki biedak nie utonął w smutku”.
Słuchasz fragmentu publikacji Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1 / Czyta: Franciszek Wytych OSB / Słuchaj podcastów
Termin „apoftegmaty” odnosi się do zbiorów anegdot, sentencji, jak mówili Grecy – logoi, „słów” Ojców Pustyni. Nie jest łatwo zdefiniować czym są apoftegmaty, gdyż wielka jest ich różnorodność, choć nie mamy wątpliwości, że stanowią jeden rodzaj literacki. Odpowiedź Ojca (apoftegmat w zasadzie jest ze swej natury odpowiedzią na konkretne pytanie) może ograniczać się do kilku sylab, może na nią się składać sentencja, lub opowiadanie o jakimś wydarzeniu rozrastające się do opowieści, jak mówiono niegdyś, „budujących”.
Były one przeznaczone przede wszystkim dla osób niemających doświadczenia w życiu ascetycznym lub dopiero debiutujących na pustyni; miały im przekazać zbiorową mądrość środowisk monastycznych, służyć radą, umocnić w momentach zwątpienia. Stały się tekstami normatywnymi obok Biblii, gdyż mnisi egipscy bardzo rzadko posługiwali się regułami. W apoftegmatach umieszczano sugestie na temat godnego mnicha zachowania w kwestii pożywienia, snu, monastycznej etykiety. Apoftegmaty pozwalały zachować w pamięci postacie sławne, ważne, godne podziwu, które powinny służyć za modele… / Prof. Ewa Wipszycka, fragment publikacji Drugi dar Nilu, czyli o mnichach i klasztorach w późnoantycznym Egipcie
Żródło: cspb.pl, 26
Autor: mj