Adorować Boga

Treść

Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki».

Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: „Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?»

Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”, ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień, ujrzał go i ucieszył się».

Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?»

Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem».

 

Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni (Z rozdz. 8 Ewangelii wg św. Jana)

Pierwsze czytanie pokazuje nam naszego ojca, Abrahama, który upadając na twarz, adoruje Boga i tak poznaje Jego wolę. Dobrze, abyśmy nauczyli się na nowo, kontemplując tę jego pobożność, adoracji naszego Pana. Upaść na twarz przed Bożym majestatem, przed potęgą krzyża, Bożej miłości – to niesie wyzwolenie i prawdziwą mądrość, która daje nam życie i siłę do wypełnienia przykazań. Jezus w Ewangelii mówi o swojej czci dla Ojca i o konieczności zachowania Jego nauki jako o warunku życia. Jak mamy się tego uczyć, jeśli nie poprzez adorację? Potrzebne są nam chwile ciszy, zatopienie się w milczeniu, aby człowiek mógł zobaczyć, co trwa na wieki: Bożą miłość, która niweczy nasz grzech.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Rdz 17, 3-9; J 8, 51-59

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Źródło: ps-po.pl, 17 marca 2016

Autor: mj

Tagi: Adorować Boga