70 lat kapłaństwa o. Ottona Filka

Siedemdziesiąt lat temu święcenia kapłańskie przyjął obecnie 96-letni karmelita bosy o. dr Otto Jakub Filek. Ceniony naukowiec, spowiednik i kaznodzieja karmelitański. Wśród jego rekolektantów bywał ks. Karol Wojtyła.

Łącząc się duchowo z jubilatem, zapewnienie o łączności w dziękczynnym „Te Deum” przekazał Ojciec Święty Franciszek.

Życie jubilata rozpoczęło się 4 lipca 1918 r. w Barwałdzie (między Wadowicami a Kalwarią Zebrzydowską). W Niższym Seminarium Karmelitów Bosych w Wadowicach ukończył gimnazjum z maturą. Do Zakonu Karmelitów Bosych wstąpił w 1935 r. w Czernej i tam 29 sierpnia 1936 r. złożył profesję zakonną. Studia seminaryjne z zakresu filozofii odbywał w Wadowicach i Czernej w latach 1938-1940, a teologiczne w Krakowie w latach 1940-1944.

W klasztorze w Czernej 24 czerwca 1944 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Stanisława Rosponda, sufragana archidiecezji krakowskiej. Zwieńczeniem procesu edukacji o. Ottona były studia uniwersyteckie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w latach 1958-1962, zakończone doktoratem z teologii, ze specjalizacją z teologii ascetyczno-mistycznej.

W swoim życiu kapłańskim pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji duszpasterskich. Przede wszystkim był cenionym spowiednikiem i kaznodzieją karmelitańskim. Przeprowadził wiele serii rekolekcji zam- kniętych dla świeckich, sióstr zakonnych i kapłanów. Wśród jego rekolektantów w klasztorze w Czernej bywał kilkakrotnie ks. Karol Wojtyła.

Przez kilkadziesiąt lat o. Otto był wykładowcą teologii dogmatycznej i teologii moralnej oraz teologii duchowości w kolegiach Polskiej Prowincji Karmelitów Bosych. Na prośbę Prymasa Polski, Sługi Bożego ks. kard. Stefana Wyszyńskiego od 1962 r. aż po rok 1993 był równocześnie wykładowcą teologii życia duchowego, teologii modlitwy i teologii mistycznej w Prymasowskim Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie, prowadząc dla studentów seminaria naukowe. W latach 1980-1992 był także cenionym wykładowcą teologii mistycznej w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Wniósł również niebywały wkład w formację teologiczną karmelitanek klauzurowych prowincji polskiej, prowadząc w latach 1963-1990 w siedmiu klasztorach trzyletnie cykle wykładów z teologii duchowości. Po Soborze Watykańskim II o. Otto stał się gorliwym promotorem przekazywania wspólnotom braci i sióstr w Karmelu polskim zdrowej idei odnowy życia zakonnego według Vaticanum II oraz ideału terezjańskiego. To najwyższej próby doświadczenie akademickie i duszpasterskie przełożyło się również na nowe wyzwania, jakie Kościół w Polsce postawił przed o. Ottonem, powierzając mu rolę cenzora kanonicznego pism teologicznych w sześciu procesach beatyfikacyjnych polskich Sług Bożych.

Zaangażowanie intelektualne i duszpasterskie tego skromnego i pogodnego zakonnika znajduje swoje odzwierciedlenie również w jego spuściźnie piśmienniczej. Kierował m.in. pracami redakcyjnymi nad pięcioma tomami dzieł zbiorowych dotyczących tematyki duchowości karmelitańskiej, w tym „Dzieł św. Jana od Krzyża” i św. Teresy od Jezusa oraz 2-tomowego wydania Pism św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Pośród rozległych zaangażowań wymagających żelaznej dyscypliny i organizacji czasu o. Otto zawsze znajdował czas na bycie „na bieżąco” w badaniach i odkryciach z zakresu… astronomii, którą się przez całe życie pasjonuje. Z nie mniejszą skrupulatnością podchodzi do dwóch innych swoich wieloletnich zainteresowań: filatelistyki i ikonografii chrześcijańskiej.